PANTAGIAS vel PANTAGIES

PANTAGIAS, vel PANTAGIES

Fazello Porcari et Bruca, fluv. Siciliae, valde quidem exiguus, Sil. l. 14. v. 232.

———— Ac sacilem superari gurgite parcô

Pantagiam. ——— ————

Sed rapidissimi cursûs, quique magnô murmure per multa saxa in mare praeceps devolvitur. Hunc mirâ vocum contractione Pantagiam dictum volunt, quasi Πανταχοῦ παταγίαν, ubique obstreperum. Servius in l. 3. Aen. v. 689. Hic fluvius Siciliae cum plenus flueret, implebat sonitu pene totam Siciliam, nunc et Pantagias dictus, quasi ubique sonans. Hic postea, cum Cereri quaerenti filiam obstreperet, tacere iussus est numinis voluntate. Et Vibius, in Catalogo fluminum: Pantagias Siciliae ita dictus, quod sonitus eius decurrentis per totam insulam auditus est, usque eo, donec Ceres quaerens filiam comprimeret eum. At, ut cetera taceam, Pataciam appellârunt Graeci veteres, non Patagiam, Thucyd. l. 6. de Lamo quodam: Γ῾πὲρ Παντακίου τε Ποταμοῦ Τρώτιλόν τε ὄνομα χωρίον οἰκίσας. In Ptolemaeo legitur: Παντάχου ποταμοῦ ἐχβολαί, quasi a recto Πάνταχας. Fallor (inquit bochart. l. 1. Chanaan c. 28.) an Poeni pattak vocabant a verbo Syro petak, i. e. iaculari proicere, et cum impetu propellere. Unde Claudian. de Rapt. Proserp. l. 2. v. 58.

———— Et saxa rotantem

Pantagiam. ———— ————

Vide Cluver. de Sic. Ant. l. 1. c. 11. Nic. Lloydius.